*VEILIG IN DE STORM *
Als je mij kent weet je dat ik van de zee hou. De zee met haar getijden eb en vloed, de bruisende golven of juist het stille wijdse van de rust. Ik sta graag aan de rand van het strand om te overpeinzen.
Met gesloten ogen sta ik in mijn verbeelding bij de zee. De zee is onrustig, de golven beuken op het strand. Spetters van het zilte water raken mijn gezicht en vermengen zich met mijn tranen. Ik zucht en strek mijn armen wijd. Wat verlang ik nu naar kabbelend water, naar kijken tot aan de horizon.
Nog steeds met ogen dicht zie ik een schip verschijnen. Ik word in het schip getild. Om mij heen stormt het nog steeds, maar hier zittend in het schip heerst een serene rust. De golven zijn hier amper merkbaar en stil dein ik mee met het ritme van het water. Dan open ik mijn ogen en kijk recht in het gezicht van de man schuin voor mij. Aan zijn houding zie ik dat hij geniet van de schepping, van het opspattende water. Hij knikt mij toe en glimlacht. Het zonnetje breekt door en in mij borrelt bevrijding en ruimte. Ik lach terug naar de man die mij veilig in de boot bracht, Jezus! Bij U ben ik veilig ♡
Reactie plaatsen
Reacties