Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Bram Vermeulen
Welke steen heb jij verlegd in 2017?
Een steen verleggen waardoor de rivier anders gaat dan voorheen. Dat impliceert een grote steen. En nee, zulke grote stenen kan ik niet dragen. Heb ik dan geen stenen verlegd? Gelukkig lees ik verderop in de tekst dat deze steen misschien een kiezel is. Een kiezel is klein en hanteerbaar, maar veel kiezels verleggen ook de loop van de rivier. Ik voel mij opgenomen in het volk van mensen die kiezels verplaatsen en neerleggen. Kleine kiezels zijn hanteerbaar, voelt niet protserig en belangrijk. Durf ik ze te benoemen, deze kiezels? Weet ik ze allemaal? Herinner ik me al die kleine kiezels? Woorden die ik gezegd heb, gebeden……Gebeden kunnen grote stenen zijn, maar niet omdat ik als mens dat nu zo groots kan, maar omdat God er grote stenen van kan maken. En is dat niet met alle kiezels die wij neerleggen? Ogenschijnlijk klein, maar in rivieren van anderen misschien een grote verandering van de stroom. Dat hoop ik dan, dat sommige van mijn woorden en daden deze uitwerking hebben. Is het dan nodig dat ik ze herinner, dat ik het zelf besef?
Ik zie een rivier van kleine kiezels, het hoopje kiezels wordt meer. Juist omdat ik het samen met anderen heb gedaan is het zo machtig. Ik denk aan de omgekeerde collecte bij Hart voor Heerhugowaard waar wij naar de kerk gaan. In plaats van geld in het zakje te doen halen we er een briefje uit. Mijn ‘opdracht’ luidt: koop een bloemetje voor een buurvrouw. Dit kleine kiezeltje heb ik neergelegd bij de buurvrouw een paar huizen verderop. Haar partner is van de zomer overleden. Ik kende haar niet zo goed, heb een paar keer een kaartje geschreven voor haar, maar ben nooit naar haar toe gegaan. Het was een klein gebaar, we dronken samen even thee en ontmoetten elkaar. Heb ik hiermee de loop van haar rivier veranderd? Ik denk het niet echt, maar toch…als ik inzoom op het water rondom dat kiezeltje zie ik toch een heel klein veranderend stroompje. Het kiezeltje verdwijnt waarschijnlijk door erosie….tenzij meer mensen daar een kiezel bijleggen. Dan kan de stroom veranderen. De kracht van mensen samen. Ik denk dat juist dat de kracht van de kiezels is.
Welke steen heb ik verlegd in 2017? Ik denk geen grote steen, die last kan ik niet dragen. Maar toch, mijn hoop is, dat ik samen met anderen veel kiezels heb gelegd waardoor de stroom van haat, geweld, hebzucht, jaloezie en wraak veranderd is naar liefde, licht en verbondenheid.
Zullen we afspreken dat we dat blijven doen in 2018?
Reactie plaatsen
Reacties