Gelukkig Nieuwjaar

Voortbordurend op de blog die ik gisteren schreef denk ik na over welke steen ik ga verleggen in de rivier van 2018. Welke stenen worden er in mijn rivier verlegd? En kan ik zelf een steen in mijn rivier leggen om de stroom te verleggen?

Een beetje moe van de late uurtjes van de nacht zit ik in mijn lekkere stoel, kaarsje aan, mijn ogen vallen dicht. Mijmerend over het nieuwe jaar, hoor ik het rustig kabbelend golven van water. Ik kijk om mij heen en aan mijn voeten ontspringt een riviertje. Het is ineens behaaglijk warm. Met blote voeten ga ik het riviertje in en loop een eindje mee met de stroom. Visjes zwemmen om mijn voeten. Hier en daar kom ik een kleine kiezel tegen. Net na de bocht verandert de stroom van de rivier. Een steen verplaatst het water van het midden naar beide kanten. Terwijl ik op de steen ga zitten zie ik een tekst ‘stilte en rust’. Terwijl ik dat lees voel ik mijn ademhaling rustiger en dieper worden, mijn schouders glijden een stukje naar beneden. Het valt me op hoe vredig het hier is. Dat hier niets moet, de prestatiedruk is weg. Een tijdje zit ik hier, maar dan word ik nieuwsgierig naar het vervolg. Weer loop ik met de stroom van de rivier naar de volgende bocht die uit het zicht ligt door een boom met kale takken die overhangen in het water. Net na de boom de volgende steen: ‘kunst en creativiteit’. En voor mijn ogen verschijnen zulke mooie beelden van keramiek, schilderijen, bloemen komen op uit de grond, de boom verandert langzaam in een boom vol bloesems en groene takken. Ik merk dat ik licht word, mijn ogen beginnen te stralen en een lach trekt zich rond mijn mondhoeken omhoog. Bijna huppelend plons ik verder door het riviertje, tot ik mijn teen tegen een grote steen stoot. ‘Zorgen voor’ staat er op. Met een grote zucht plof ik op de steen. Hier is de steen weer, sleur en energievretend. Maar wacht even….als ik nu de stenen ‘stilte en rust’ en ‘kunst en creativiteit’ vlak voor deze grote steen leg…. het lijkt wel of ik vleugels krijg, zo sterk ben ik om deze stenen te versjouwen.

Het water van de rivier kabbelt rustig verder voor die grote akelige steen, maar botst er niet meer keihard tegenaan.  Vlak voor de zorgen heb ik rust en creativiteit neergelegd. En ineens lijken de zorgen minder groot, de stroom is veranderd door het verleggen van deze stenen.

Behaaglijk rek ik mij uit, een glimlach om mijn mond. Dát ga ik doen in 2018, ruimte geven aan stilte en rust, zodat kunst en creativiteit gaan groeien. De zorgen verdwijnen niet direct, maar voelen toch wat anders, minder zwaar. Ik sta op uit mijn stoel, mijn atelier in. Met een blij gevoel begin ik aan mijn eerste beeld van het nieuwe jaar.

Welke steen mag ik verleggen in jouw rivier?