Kijken in de spiegel van je ziel

In mijn leven heb ik ontdekt dat, hoe vaker je kijkt, hoe meer je ontdekt. In het begin lijkt het soms een wazige spiegel zoals je kunt hebben in een vochtige badkamer. Maar als je raam en deur tegen elkaar open zet, ‘de vrijheid binnen laat’, dan verdwijnt de mist. Het wordt steeds meer helder wat je voor je ziet.

Ruim vijf jaar geleden durfde ik de deuren open te zetten naar een droom die al heel lang in mij sluimerde. Wat die droom was schreef ik in een blog van die tijd. Ik durfde het nog niet hardop te zeggen. Het moest nog groeien.  

April 2013: “Als beelddenker zie ik altijd alles voor me, ook emoties en gevoelens zie ik in mijn hoofd vaak voor me als een houding van een mens/figuur.

Jaren geleden ben ik begonnen met boetseren, had ik allerlei plannen om dit uit te bouwen, maar achteraf gezien was de tijd nog niet rijp. Ik moest nog verder ontwikkelen in mijn leven om beter te kunnen uitbeelden.

Elf jaar geleden, vlak voordat ik zwanger werd, had ik een afspraak met een beginnend kunstenaar, zij zag wel wat in mijn beelden en wilde mij begeleiden. Ik had even bedenktijd gevraagd omdat ik het heel spannend vond om in het bijzijn van iemand anders beelden te gaan maken. De beelden kwamen zo vanuit mijzelf, dat het zou zijn alsof ik mezelf uitkleedde voor vreemde ogen.  Het was op dat moment nog een brug te ver. Door de zwangerschap en het opgroeien van mijn zoontje was het boetseren naar de achtergrond geraakt. Omdat de drang naar ‘scheppen’ toch groot was, ben ik een aantal jaren geleden begonnen met schilderen. Dat voelde veiliger omdat dit niet zo uit mezelf kwam.

Door een (nieuw) proces van verdriet ben ik weer beelden gaan maken. En wat verwoordde deze beelden goed wat er in mij omging. Soms had ik er de woorden niet voor, maar kon ik mijn gevoelens laten zien door een beeld. Mijn coach stond aan de zijlijn en moedigde mij aan. Zij vroeg op een gegeven moment of ze foto’s van de beelden die ik maakte mocht doorsturen naar andere vrouwen. Denkend dat misschien één of twee vrouwen dit zou raken, vond ik het goed.

Maar wat een overweldigende reacties kreeg ik! Dit was spannend voor mij. Er kwam een kracht los waarvan ik vermoedde dat ik die had, maar nog nooit zo had ervaren. Ik kon er niet meer omheen: ik móést beelden maken, dit is mijn passie!

Nu sta ik aan het begin van een nieuw pad. Want heel stiekem is mijn grote droom om kunstenaar te worden, om prachtige beelden te gaan maken, om mensen te ontroeren en bemoedigen met mijn beelden.

Waar begin je die droom? Stapje voor stapje, heb ik geleerd van mijn coach.”

Ruim een half jaar na deze blog was mijn coach, Anja van Tracecare, de eerste die ik durfde te vertellen wat mijn droom was. Ik mailde haar het volgende:

Oktober 2013:“Oohh...Anja, durven dromen...er is toch weer een groot raam naar buiten geopend vandaag. 

En als ik door dat venster kijk zie ik mezelf (hoeveel jaar verder??? doet er niet toe), beelden makend voor anderen, waar mensen zich in kunnen herkennen, waar mensen door geraakt worden, beelden die helend werken. En af en toe schuift er een vrouw of een kind aan om samen aan een beeld te werken, ontstaan er mooie gesprekjes. 

Naast beelden maken heb ik een 'bedrijfje', waarin mensen die mantelzorger zijn, mensen die het niet makkelijk hebben in het leven, mensen met tekort aan aandacht, een dag(deel) bij mij kunnen komen om verwend te worden/aandacht te krijgen, hun verhalen te kunnen vertellen. Na zo'n dag schrijf ik de ervaring van die dag in een mooi klein boekje, met liefdevolle woorden, dat krijgen mensen dan nagestuurd als herinnering aan die dag.”

Laatst was ik op zoek naar een document en kwam deze ‘schrijfsels’ weer tegen. Wat ontroerde het mij. De droom die ik toen had is steeds meer werkelijkheid aan het worden. Een droom om vrouwen een rustplek in mijn atelier te bieden. Samen beelden maken, samen verhalen vertellen. Verhalen van hoop.

Soms is het goed om bewust stil te staan bij wat je hebt bereikt. Door de ogen van deze herinneringen kijk ik naar mijn atelier:

• Inmiddels heb ik vrouwen in mijn atelier gehad voor een verwenarrangement. Krachtige vrouwen, niet met een tekort aan aandacht, zoals ik in mijn mail schreef ;-), maar sterke vrouwen die zichzelf een dag gunnen om een beeld te maken.
• Mijn droom om de verhalen die mensen vertellen op te schrijven komt tot leven in het arrangement schaal-met-een-verhaal. Binnenkort vertel ik het verhaal van Jolanda. Zij heeft aan het begin van de zomer een prachtige schaal gemaakt met een mooi verhaal.
• Wekelijks heb ik vrouwen in mijn atelier voor de boetseerlessen. Omdat de meesten al 1,5 jaar in mijn atelier komen, kennen we elkaar, weten we van elkaar. Er ontstaat verbinding.
• Beelden maken die andere mensen raken. Steeds meer krijg ik de rust in mezelf om ook hier weer mee aan de slag te gaan.

Kijken in de spiegel van je ziel. Je ontdekt je dromen. Terwijl ik deze blog schrijf kijk ik naar de collage die ik ooit maakte.Hij staat naast mijn laptop. Daarin staat de tekst: ‘elke ochtend kun je kiezen: doorslapen en je dromen dromen of wakker worden en ze uit laten komen’.

Ik ben zo blij dat ik wakker ben geworden!