Inspiratie

werk van: Willem Zijlstra

Hier sta ik dan. Mijn laatste vrije weekend voordat ik weer aan de slag ga. Deze vakantie was niet alleen maar genieten en rust. Er is heel wat gebeurd waardoor het niet echt als vakantie voelde op sommige dagen. In de laatste week voelde ik soms een lichte paniek opkomen omdat ik zo toe was aan rust en indalen van mijn hoofd naar mijn hart.

De laatste paar dagen van de vakantie konden we gelukkig nog een paar dagen weg plannen. We besloten nog weer terug te gaan naar Friesland waar we de week ervoor een paar dagen hadden gefietst. In de weken hiervoor was ik opgeslokt door een laatste verbouwing, mantelzorgen en de gewone dagelijkse beslommeringen met mijn gezin. Deze dagen was ik op zoek naar beelden die mij konden raken. Ik merk dat als ik veel vanuit mijn hoofd leef, ik de connectie met mijn hart en gevoel wat kwijt raak. De manier waarop ik weer bij mijn gevoel en mijn hart kan komen is voor mij door middel van kunst. Het zou dus een klein kunstreisje worden. 

Het eerste plaatsje waar mijn hart zich al een beetje opende was Sloten. Een groot kunstproject van Europese kunstschilders, in een weiland. Het project the-colorfield-performance  wilde ik al een tijdje heel graag bezoeken. Elke kunstenaar verbeeldt op zijn/haar eigen wijze in een kleurrijk schilderij Friesland. Het zien van de kleuren, de verschillende schilderijen, het meemaken van ontstaan van een schilderij was prachtig om te zien. Je blijft ronddwalen tussen de schilderijen. De prachtige wolkenluchten er boven was een schilderij op zich. Het stadje Sloten ademde een rust uit waardoor de beelden van de schilderijen konden landen. In het kerkje fotografeerde ik het lied wat zondag gezongen zou worden over de hand van de Pottenbakker. Wat toepasselijk en mooi om mee te nemen het nieuwe seizoen in. 

De volgende dag reden wij vanuit het hotel in Lemmer naar Kampen. In de Bovenkerk van Kampen was de

Expositie Kunstig Geloven. Ook deze expositie stond op mijn verlanglijstje voor deze zomer. Wat was het leuk om werk van verschillende kunstenaars die ik op Instagram volg in het echt te zien. Ik noem onder andere Neeltsje.artwork, Eviemolart, Wiebevdingen en Gradyvdbosch.

Alle rumoer vanuit de kerk hoorde ik wel, maar ik kon mij er van los maken. Stil wordend, steeds meer met mijn hart open bekeek ik de kunstwerken, zoog ik de beelden op en liet ik mij meevoeren met de betovering van beelden, welke emoties het bij mij opriep. En toen het allerlaatste beeld van Willem Zijlstra...ik kende het al van internet, de filmpjes van het werk erbij had ik jaren geleden gezien. Toen vond ik het beeld, de hele performance al zo indringend. Maar nu ik het in het echt zag....het raakte mij zo recht in mijn hart. Met omtrekkende beweging bekeek ik het lam in al zijn naaktheid. Ik kón er gewoon niet direct op af stappen. De kwetsbaarheid van dit beeld raakte mijn eigen kwetsbaarheid. Alle muurtjes om mijn hart om de soms rauwe realiteit van het leven aan te kunnen brokkelden af. Daar stond ik dan, recht tegenover Het Lam van de wereld. Hij vroeg van mij niet om het leed van anderen te dragen; hij vroeg mij niet alle verantwoordelijkheid van mensen op mij te nemen; hij vroeg mij niet schrap te zetten tegen al het leed wat soms op mij af komt. Hij vroeg mij naaktheid, kwetsbaarheid en mijn hart. 

Het besef drong tot mij door dat ik dit nieuwe seizoen in mijn atelier met vertrouwen tegemoet mag gaan. Alles wat er gebeurt, ontstaat en verteld wordt in mijn atelier mag ik doen vanuit de kracht die ik krijg door mij kwetsbaar op te stellen tegenover God en mensen. Het is goed dat het atelier-leven weer gaat beginnen.